Dodano do koszyka.
Co oznacza certyfikat RoHS?
W miarę jak technologia rozwija się w coraz szybszym tempie, uwaga międzynarodowych instytucji i organizacji skupia się na zagrożeniach związanych ze szkodliwymi substancjami w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. W 2006 roku Unia Europejska wprowadziła dyrektywę RoHS (Restriction of Hazardous Substances), która reguluje stosowanie niebezpiecznych substancji w tych urządzeniach. Jednym z kluczowych elementów tego dokumentu jest proces badania zawartości substancji szkodliwych, który ma na celu zapewnienie, że produkty dostępne na rynku spełniają normy i przepisy. W dzisiejszym wpisie przybliżymy, jakie są wymagania prawne stawiane przed producentami sprzętu elektronicznego, jakie substancje podlegają ograniczeniom oraz jakie metody badawcze są wykorzystywane w celu zapewnienia zgodności produktów z tymi regulacjami.
Skrót RoHS pochodzi od angielskiej nazwy "Restriction of Hazardous Substances," czyli "ograniczenie stosowania substancji niebezpiecznych". Dyrektywa RoHS, została wprowadzona w Unii Europejskiej w 2006 roku, w Polsce zaś obowiązuje od 2007 roku. Ma ona na celu ograniczenie obecności niebezpiecznych substancji w produktach elektrycznych i elektronicznych, w celu ochrony zdrowia człowieka oraz środowiska naturalnego.
Certyfikat RoHS to dokument, które świadczy o zgodności produktu z wymaganiami określonymi w Dyrektywie RoHS. Ma on istotne znaczenie dla producentów i dostawców sprzętu elektrycznego i elektronicznego, a także dla konsumentów poszukujących bezpiecznych i ekologicznych produktów.
Głównym celem Dyrektywy RoHS jest eliminacja lub ograniczenie stosowania szkodliwych substancji chemicznych w produktach elektrycznych i elektronicznych. Są to między innymi:
Wprowadzenie tych ograniczeń ma na celu zmniejszenie negatywnego wpływu tych substancji na środowisko oraz zdrowie ludzi, szczególnie w kontekście recyklingu i utylizacji produktów po zakończeniu ich użytkowania.
Wymagania Dyrektywy RoHS dotyczą szerokiego spektrum urządzeń elektrycznych i elektronicznych, w tym sprzętu gospodarstwa domowego, urządzeń telekomunikacyjnych, sprzętu medycznego, zabawek elektronicznych i wielu innych. Praktycznie każde urządzenie zawierające elementy elektroniczne może podlegać regulacjom RoHS.
Producent sprzętu elektrycznego i elektronicznego ma obowiązek dostosowania swojej produkcji i dostaw do wymagań określonych w Dyrektywie RoHS. Musi to obejmować procesy projektowania, wyboru materiałów oraz procesy produkcyjne. Wszystkie produkty objęte Dyrektywą RoHS muszą zostać oznakowane certyfikatem RoHS, świadczącym o zgodności z jej wymaganiami.
Producent (lub dystrybutor, importer) ma obowiązek udowodnić, że jego wyroby są zgodne z normami (Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 768/2008/WE Moduł A). W przypadku sprzętu elektrycznego, odnoszą się do tego między innymi dyrektywy EMC, LVD i RoHS. Aby to osiągnąć, musi on przygotować odpowiednią dokumentację techniczną, która pozwala na ocenę zgodności produktu z wymaganiami, w tym analizę i ocenę ryzyka. Na zakończenie tego procesu, producent przygotowuje deklarację zgodności, która może być dodatkowo potwierdzona certyfikatem. To właśnie deklaracja zgodności stanowi podstawę dla umieszczenia oznakowania CE na sprzęcie elektrycznym.
Badanie zawartości szkodliwych substancji stanowi to istotny element dokumentacji technicznej. Zgodnie z przepisami dyrektywy RoHS, określone są maksymalne dopuszczalne ilości substancji, takich jak ołów, rtęć, kadm, chrom sześciowartościowy, czy związki polibromowane, w materiałach jednorodnych, np. w metalach czy polimerach. Cały produkt podlega analizie. Przed przystąpieniem do badań, konieczne jest rozmontowanie badanego wyrobu oraz wydzielenie materiałów jednorodnych, takich jak polimery (np. obudowy, izolacje, elementy plastikowe), metale (jak elektrody, przewody, elementy metalowe) oraz kompozyty. Każdy rodzaj materiału jednorodnego jest odrębną próbką, która jest poddawana analizie.
Procedura badań RoHS zaczyna się od przesiewowego badania za pomocą fluorescencji rentgenowskiej (XRF). Jest to metoda "półilościowa", umożliwiająca określenie całkowitej zawartości ołowiu, kadmu, rtęci, chromu i bromu w materiale jednorodnym. To badanie pozwala stwierdzić, czy w analizowanym materiale przekroczone zostały dopuszczalne ilości pierwiastków wymienionych w dyrektywie RoHS. Jeżeli wynik badania XRF nie wykazuje przekroczeń, analiza próbki jednorodnej kończy się na tym etapie.
Pełne badania chemiczne obejmują ilościowe oznaczenie zawartości substancji określonych w dyrektywie RoHS. Przeprowadzenie pełnych badań zależy od wyników przesiewowego badania XRF oraz od substancji i materiałów, w przypadku których występują wątpliwości lub stwierdzone zostały przekroczenia dopuszczalnych ilości.
Aby otrzymać certyfikat RoHS, producent musi spełnić wszystkie wymagania Dyrektywy RoHS dotyczące ograniczeń substancji szkodliwych w swoich produktach. To obejmuje przeprowadzenie odpowiednich badań, zapewnienie dokumentacji oraz spełnienie standardów jakościowych. Po weryfikacji, producent może otrzymać certyfikat RoHS, który potwierdza, że jego produkty są zgodne z unijnymi regulacjami dotyczącymi ograniczeń substancji szkodliwych.
Uzyskanie certyfikatu RoHS to istotny etap dla przedsiębiorców, którzy pragną zagwarantować, że ich produkty są zgodne z restrykcyjnymi normami dyrektywy.
Oto jak przebiega ten proces krok po kroku:
Uzyskanie certyfikatu RoHS to proces, który potwierdza zaangażowanie firmy w produkcję ekologicznych i bezpiecznych produktów. To również świadectwo dbałości o zdrowie konsumentów oraz troski o naszą planetę.
Jako przedsiębiorstwo dążące do minimalizacji szkodliwego wpływu na planetę, produkujemy odbudowy, z materiałów spełniających dyrektywę RoHS, czyli bezpiecznych dla zdrowia i środowiska. Co więcej, firma Maszczyk aktywnie dąży do ciągłego doskonalenia swoich praktyk produkcyjnych w kierunku bardziej ekologicznego podejścia. Instalacja fotowoltaiczna to przykłady naszych działań na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych i zminimalizowania negatywnego wpływu na środowisko.
